Από τα τέλη του 19ου αιώνα ξεκίνησε η συστηματική εξόρυξη μετάλλων από εταιρίες στις οποίες είχε παραχωρηθεί το αποκλειστικό δικαίωμα από το κράτος. Πρώτη ήταν η «Ελληνική Μεταλλευτική Εταιρεία» το 1870, η οποία εξήγε ακατέργαστο σιδηρομετάλλευμα σε ευρωπαϊκές χώρες. Το 1880 την εκμετάλλευση των σιδηρομεταλλευμάτων του νησιού ανέλαβε η εταιρεία «Σέριφος–Σπηλιαζέζα» που ίδρυσαν πλούσιοι Έλληνες Κωνσταντινουπολίτες με την βοήθεια της Οθωμανικής Τράπεζας (βρετανικών, γαλλικών και οθωμανικών συμφερόντων). Η εταιρεία εκχώρησε την εκμετάλλευση των σιδηρομεταλλευμάτων εργολαβικά στον γερμανό Αιμίλιο Γρώμαν ή Γκρώμαν (Emile Grohmann). Στο Μεγάλο Λιβάδι σώζεται νεοκλασικό κτήριο που ήταν η έδρα της μεταλλευτικής εταιρίας.
Το 1882 και 1884 η εταιρεία διήλθε οικονομική κρίση και ξέσπασαν οι πρώτες εργατικές αναταραχές. Το 1885 άρχισε η συστηματική εκμετάλλευση των σιδηρομεταλλευμάτων με ανοδικό ρυθμό παραγωγής έως το 1910 περίπου. Η λειτουργία των μεταλλείων έφερε άνθηση στο νησί και ο πληθυσμός διπλασιάστηκε κατά την περίοδο 1880–1910 εξαιτίας της εισροής εργατών (μεταλλωρύχων) από άλλα κυκλαδίτικα νησιά. Το 1915 περίπου ξέσπασε κρίση στις τιμές των μετάλλων και η παραγωγή των μεταλλείων κατέρρευσε. Οι συνθήκες εργασίας στα μεταλλεία ήταν όμως κακές και τα εργατικά ατυχήματα πολύ συχνά. Τον Αύγουστο του 1916 κήρυξαν απεργία οι μεταλλωρύχοι στο Μεγάλο Λιβάδι ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας και μεγαλύτερους μισθούς. Οργανωτής της απεργίας ήταν ο τότε αναρχοσυνδικαλιστής Κώστας Σπέρας, ο οποίος είχε οργανώσει και άλλες απεργίες σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Επειδή η εργοδότρια εταιρία ήταν αδιάλλακτη, οι μεταλλωρύχοι κατέλαβαν το λιμάνι και δεν επέτρεπαν στα πλοία επί 20 ημέρες να φορτώσουν μετάλλευμα. Στις 21 Αυγούστου 1916 επενέβη η χωροφυλακή και με διαταγή του επικεφαλής της άνοιξε πυρ κατά των απεργών που εμπόδιζαν τη φόρτωση με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τέσσερις από αυτούς. Απαντώντας οι μεταλλωρύχοι επιτέθηκαν με πέτρες και ξύλα στους χωροφύλακες σκοτώνοντας τέσσερις (μεταξύ αυτών και τον επικεφαλής) και τραυματίζοντας περισσότερους. Οι απεργοί στη συνέχεια κατέλαβαν τα μεταλλεία και ύψωσαν γαλλική σημαία ζητώντας την προστασία της Γαλλίας. Η πράξη αυτή στη συνέχεια επικρίθηκε από το ΚΚΕ (που δεν είχε ιδρυθεί ακόμη τότε) ως απόδειξη ότι ο Σπέρας εξυπηρετούσε «αλλότρια» συμφέροντα. Σήμερα στο Μεγάλο Λιβάδι υπάρχει μνημείο προς τιμήν των νεκρών απεργών. Το 1925 τέθηκε σε εφαρμογή και στα μεταλλεία το οκτάωρο που είχε ήδη νομοθετηθεί το 1920.
Τα μεταλλεία φυτοζωούν μέχρι το 1934, οπότε, λόγω της ανάκαμψης στις παγκόσμιες αγορές, αρχίζει και πάλι η εντατική εκμετάλλευση με διευθυντή τον γιο του Γρώμαν, Γεώργιο. Κύριος προορισμός των μεταλλευμάτων ήταν η Γερμανία. Τα μεταλλεία παραμένουν ενεργά κατά την διάρκεια της Κατοχής. Με το τέλος της Κατοχής, ο Γεώργιος Γρώμαν εγκαταλείπει την Ελλάδαως δωσίλογος. Τα μεταλλεία κλείνουν οριστικά το καλοκαίρι του 1963 ως συνέπεια της εξάντλησης των αποθεμάτων, του υψηλού κόστους της σχετικά μικρής κλίμακας εκμετάλλευσης, και κυρίως ως συνέπεια της κατάρρευσης των τιμών των σιδηρομεταλλευμάτων παγκοσμίως.

Σύμφωνα με τις αρχαίες μαρτυρίες πρώτοι κάτοικοι της Σερίφου ήταν Αιολείς από τη Θεσσαλία, ενώ αργότερα στο νησί έφτασαν Ίωνες άποικοι από την Αθήνα. Μεταλλεία σιδήρου και χαλκού υπήρχαν από την αρχαιότητα και οι μεταλλουργικές δραστηριότητες ανάγονται στους Πρωτοκυκλαδικούς χρόνους (3η π.Χ. χιλιετία). Ιδιαίτερα αρχαιολογικά ευρήματα στη Σέριφο δεν υπάρχουν. Τα μόνα αρχαία κτίσματα που σώζονται είναι μαρμάρινοι πύργοι με πιο γνωστό τον Ασπρόπυργο, στον όρμο του Κουταλά, ο ορθογώνιος Ψαρόπυργος (ή καναπές του Κύκλωπα) στη χερσόνησο του Κύκλωπα, στα νοτιοδυτικά του Μεγάλου Λιβαδιού και ένας κυκλικός πύργος, κατασκευασμένος από μάρμαρο και γνεύσιο στον αυχένα της χερσονήσου της Κεφάλας. Ορισμένοι εξ αυτών φαίνεται οτι συνδέονται με τις μεταλλευτικές και μεταλλουργικές δραστηριότητες[2].
Η σκάλα φόρτωσης μεταλλευμάτων στον κόλπο του Μεγάλου Λιβαδιού
Σύμφωνα με τη μυθολογία στη Σέριφο κατέληξε το κουτί, στο οποίο ο βασιλιάς του Άργους Ακρίσιος είχε κλείσει την κόρη του Δανάη με τον μικρό γιο της Περσέα, για να εξαφανιστούν. Εκεί μεγάλωσε ο Περσέας. Όταν μεγάλωσε, ο βασιλιάς της Σερίφου Πολυδέκτης τον έπεισε να του φέρει την κεφαλή της Μέδουσας, μιας από τις τρεις Γοργόνες, που όποιος την έβλεπε κατά πρόσωπο απολιθωνόταν. Ο Περσέας με τη βοήθεια των θεών θα τα καταφέρει και θα επιστρέψει στη Σέριφο. Στο μεταξύ ο Πολυδέκτης είχε αποπειραθεί να βιάσει τη Δανάη και αυτή για να προστατευτεί είχε καταφύγει σε έναν ναό. Για να εκδικηθεί ο Περσέας, έδειξε στον Πολυδέκτη το τρόπαιό του και εκείνος απολιθώθηκε. Από αρχαίες μαρτυρίες είναι γνωστό ότι οι κάτοικοι της Σερίφου λάτρευαν τον Περσέα.
Επίσης στην αρχαιότητα υπήρχε η παράδοση ότι οι βάτραχοι της Σερίφου είναι άφωνοι, η οποία απαντά σε αρκετούς αρχαίους συγγραφείς. Φαίνεται να υπήρχε και η παροιμιώδης έκφραση σερίφιος βάτραχος ή βάτραχος εκ Σερίφου για άφωνους ανθρώπους. Το βυζαντινό λεξικό Σούδα περιέχει το λήμμα Βάτραχος ?κ Σερίφου: ?π? τ?ν ?φώνων. παρόσον ο? ?ν Σερίφ? βάτραχοι κομισθέντες ε?ς Σκ?ρον ο?κ ?φθέγγοντο..
Από τη Σέριφο έχουν βρεθεί αρχαία νομίσματα από τον 6ο π.Χ. αιώνα και έπειτα, τα οποία απεικονίζουν τον Περσέα, την κεφαλή της Μέδουσας ή τον σερίφιο βάτραχο, που συνδέεται με την τοπική λατρεία του Περσέα. Στους Ρωμαϊκούς χρόνους το νησί είναι τόπος εξορίας. Επί Τιβερίου, εξορίζεται ο Κάσσιος Σεβήρος, εχθρός της Συγκλήτου λόγω της ταπεινής του καταγωγής και της κακοποιού ζωής του. Επίσης η Βιστιλία το 19 μ.Χ. για ακολασία[3].

Κατά τη θερινή περίοδο η Σέριφος συνδέεται ακτοπλοϊκά με τον Πειραιά και με τα νησιά της γραμμής Μήλου, καθημερινά με ταχύπλοα και με συμβατικά οχηματαγωγά πλοία. Η διάρκεια του ταξιδιού με τα συμβατικά οχηματαγωγά πλοία είναι τέσσερις ώρες και δεκαπέντε λεπτά και με τα ταχύπλοα δυόμιση ώρες περίπου. Συνδέεται επίσης ακτοπλοϊκά με πολλά νησιά των Κυκλάδων (Ίος, Κίμωλος, Μύκονος, Τήνος, Πάρος, Νάξος, Άνδρος, Φολέγανδρο, Αμοργό, Ανάφη, Σύρος), καθώς και με την Κρήτη μέσω Μήλου. Κατά το υπόλοιπο χρονικό διάστημα του έτους, η πυκνότητα των δρομολογίων στη θαλάσσια συγκοινωνία διαμορφώνεται ανάλογα με την εποχή
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα δρομολόγια των πλοίων παρακαλούμε πατήστε στις παρακάτω συνδέσεις ή επικοινωνήστε τηλεφωνικά με τα τοπικά πρακτορεία πλοίων & τα λιμεναρχεία:
GTP
Οpenseas
Υ.Ε.Ν.

ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΑ ΠΛΟΙΩΝ ΣΤΗ ΣΕΡΙΦΟ
Coralli Holidays – Krinas Travel: 22810 51488
Apiliotis Travel: 22810 52362 52440
Kondilis Shipping & Tourism: 22810 51241 52340 51125
Αναστάσιος Πολίτης: 22810 51276 51116 51115
ΛΙΜΕΝΑΡΧΕΙΟ: Σερίφου: 22810 51470

ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗ ΣΕΡΙΦΟ ΑΠΟ ΑΕΡΑ
Τα πλησιέστερα στη Σέριφο αεροδρόμια είναι της Μήλου και της Πάρου. Για έκτακτες ανάγκες λειτουργεί οργανωμένο ελικοδρόμιο σε 3χλμ περίπου από τη Χώρα.

ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ
Όλες οι πτήσεις από και προς την Αθήνα κατευθύνονται προς το διεθνές αεροδρόμιο 'ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ'.
Για την συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση του αεροδρομίου μέσω του ΟΑΣΑ επισκεφθείτε την ηλεκτρονική διεύθυνση: ΟΑΣΑ
Για την απευθείας σύνδεση του αεροδρομίου με το λιμάνι του Πειραιά μέσω του ΟΑΣΑ επισκεφθείτε την ηλεκτρονική διεύθυνση: ΟΑΣΑ
Τα δρομολόγια του ΑΤΤΙΚΟΥ ΜΕΤΡΟ που εξυπηρετούν το αεροδρόμιο προς τον Πειραιά (μέχρι το σταθμό "Μοναστηράκι" απ' όπου παίρνετε το τραίνο του ΗΣΑΠ μέχρι τον Πειραιά) είναι συχνά και μπορείτε να τα βρείτε στην ακόλουθη διεύθυνση: ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ

Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε τηλεφωνικά με το ταξιδιωτικό σας πρακτορείο

1. Αυλόμωνας Λιβάδι
Κοσμοπολίτικη παραλία με άμμο. Πρόσβαση οδικώς.
Εστιατόρια, καφετέριες, οργανωμένη και δυνατότητα για θαλάσσια σπορ.

2. Λιβάδι Λιβάδι
Κοσμοπολίτικη παραλία με άμμο. Πρόσβαση οδικώς.
Εστιατόρια, καφετέριες.

3. Λιβαδάκια Νότια από το Λιβάδι(Όρμος Λιβαδιού) Παραλία με άμμο και αλμυρίκια - Πρόσβαση οδικώς Εστιατόρια, καφετέριες.

4. Καράβι Νότια από το Λιβάδι(Όρμος Λιβαδιού).
Κάτω από το χωριό Ράμος.
Παραλία με άμμο και πλάκες στο νερό. Σκιά από δέντρα. Παραλία γυμνιστών.

5. Καλό Αμπέλι Όρμος Καλό Αμπέλι (Νότια) Παραλία με άμμο. Πρόσβαση οδικώς από το Αλωνάκι και μετά χωματόδρομος. Απομονωμένη

6. Λια Νοτιοανατολικά
Παραλία με άμμο και βότσαλα. Πρόσβαση οδικώς μέχρι ένα σημείο, μετά χωματόδρομος 500μ. περίπου και περπάτημα περίπου 20’. Απομονωμένη. Σκιά από δέντρα.

7. Άγιος Σώστης Νοτιοανατολικά
Απάνεμη παραλία με άμμο. Δίπλα της υπάρχει άλλο ένα μικρό κολπάκι με βότσαλο. Πρόσβαση οδικώς μέχρι ένα σημείο και μετά μονοπάτι περίπου 5’. Σκιά από δέντρα.

8. Ψιλή Άμμος Ανατολικά (Όρμος Ψιλή Άμμος) Παραλία με άμμο και ρηχά νερά. Καλύτερη παραλία της Ευρώπης για το 2003.
Πρόσβαση οδικώς με ένα μικρό κομμάτι χωματόδρομο. Σκιά από δέντρα. Ταβέρνες.

9. Άγιος Ιωάννης Ανατολικά (Όρμος Ψιλή Άμμος).
Κάτω από τον μικρό οικισμό. Παραλία με άμμο και βότσαλο.
Πρόσβαση οδικώς. Σκιά από δέντρα.

10. Κένταρχος Ανατολικά.
Κάτω από τον ομώνυμο οικισμό τον Κένταρχο. Παραλία με άμμο και βότσαλο.
Πρόσβαση οδικώς μέχρι τον οικισμό. Μετά σκαλοπάτια περίπου 20’, όπου διασχίζετε την κοιλάδα και μπορεί να συναντήσετε και μικρούς καταρράκτες. Σκιά από δέντρα.

11. Πλατύς Γιαλός Βορειοανατολικά (Όρμος Πλατύς Γιαλός).
Στις παρυφές μικρού οικισμού. Παραλία με άμμο και βότσαλα, επικοινωνεί με άλλες δύο μικρότερες παραλίες εξίσου όμορφες.
Πρόσβαση οδικώς και μετά το εκκλησάκι στη διασταύρωση άσχημος τσιμεντένιος δρόμος για περίπου 2χλμ. και το τελευταίο κομμάτι χώμα με μεγάλη κλίση. Σκιά από δέντρα. Ταβέρνα.

12. Συκαμιά Βόρεια. (Όρμος Συκαμιάς)
Παραλία με βότσαλο, συνήθως έχει κύμα καθώς βλέπει στο βορά.
Πρόσβαση οδικώς και μετά βατός χωματόδρομος για περίπου 500μ. ή ακολουθώντας το δύσκολο μονοπάτι που ξεκινάει από το χωριό Γαλανή. Σκιά από δέντρα. Ταβέρνα.

13. Καραβάς Βόρεια (Όρμος Καραβάς)
Παραλία με άμμο και βότσαλα.
Πρόσβαση οδικώς μέχρι ένα σημείο, (μετά το εκκλησάκι της Αγίας Θέκλης) και μετά άσχημος χωματόδρομος ή ακολουθείτε το μονοπάτι Σκιά από δέντρα.

14. Ελληνικά Βορειοδυτικά (Όρμος Ελληνικών)
Πρόσβαση με σκάφος Σκιά από δέντρα.

15. Νοτινό Δυτικά (Όρμος Νοτινό)
Παραλία με άμμο. Πρόσβαση οδικώς μέχρι ένα σημείο, (μετά το εκκλησάκι της Αγίας Θέκλης) και μετά ακολουθείτε το μονοπάτι. Σκιά από δέντρα.

16. Αβεσαλός Δυτικά (Όρμος Αβεσαλός)
Παραλία με άμμο και βότσαλο. Βλέπει στη δύση και αξίζει το ηλιοβασίλεμα. Υπάρχουν απομεινάρια της εκκαμινεύσεων. Πρόσβαση οδικώς και μετά χωματόδρομος για περίπου 4χλμ. Σκιά από δέντρα.

17. Κούντουρος Νοτιοδυτικά (Όρμος Κούντουρο)
Παραλία με άμμο. Πρόσβαση οδικώς μέχρι σχεδόν το Μ.Λιβάδι και μετά χωματόδρομος. Σκιά από δέντρα.

18. Μέγα Λιβάδι Νοτιοδυτικά. Μέσα στον οικισμό Μέγα Λιβάδι.
Παραλία με άμμο και ρηχά νερά. Υπάρχουν απομεινάρια της εποχής της εκμετάλλευσης των μεταλλείων (σκάλες φόρτωσης, βαγονέτα).
Πρόσβαση οδικώς μέχρι την παραλία. Σκιά από δέντρα. Ταβέρνες.

19. Μαλλιάδικο Νοτιοδυτικά (Όρμος Μαλλιάδικο)
Παραλία με άμμο. Πρόσβαση οδικώς, μετά χωματόδρομος και μονοπάτι.
20. Κουταλάς Νότια (Όρμος Κουταλά).
Βρίσκεται μπροστά από τον οικισμό Κουταλάς. Παραλία με άμμο και βότσαλο. Πρόσβαση οδικώς μέχρι την παραλία. Σκιά από δέντρα. Ταβέρνα.

21. Γάνεμα Νότια (Όρμος Κουταλά).
Δίπλα από την παραλία του Κουταλά. Παραλία με άμμο και βότσαλο. Πρόσβαση οδικώς μέχρι την παραλία.
Σκιά από δέντρα. Ταβέρνα.

22. Βαγιά Νότια (Όρμος του Κουταλά).
Παραλία με άμμο και πολύχρωμο βότσαλο. Πρόσβαση οδικώς και λίγα λεπτά περπάτημα. Έχει ενταχθεί στο δίκτυο προστασίας Natura 2000, ενώ στο υπέδαφός της ακτής υπάρχει γλυκό νερό. Μοναδικό της αρνητικό στοιχείο οι σκελετοί των κτιρίων, που υπάρχουν.

23. Δυο Γιαλούδια Νοτιοδυτικά (Όρμος Δυο Γιαλούδια)
Παραλία με άμμο. Πρόσβαση οδικώς μέχρι ένα σημείο και μετά μονοπάτι. Σκιά από δέντρα.

Τοπικό φαγητό θεωρείται η ρεβυθάδα, που είναι ρεβύθια στον φούρνο με δενδρολίβανο. Τοπικό έδεσμα της Σερίφου είναι η Λούζα. Η Λούζα είναι ένα είδος παστουρμά που παρασκευάζεται από το κρέας του χοίρου. Ο χοίρος σφάζεται συνήθως στα μέσα του Φθινοπώρου, όταν αρχίζει να πιάνει το κρύο. Το πιο κατάλληλο για λούζα μέρος του ζώου είναι η πλάτη το "ψάρι". Το κρέας αυτό κόβεται σε μακρόστενα κομμάτια και πασπαλίζεται με μπόλικο αλάτι, πιπέρι, κίμινο, μπαχάρι και κανέλλα. Μετά περνιέται σε έντερο, που έχει που έχει πρώτα καλά πλυθεί και ύστερα σταθεί για δύο μέρες σε νερό με λεμόνι. Το κρέας περνιέται στο έντερο, ράβεται με σακοράφα και στρώνεται επάνω σε πλαστήρι-φαρδύ ξύλο. Πάνω στο ξύλο τοποθετούνται πέτρες, πάνω στις πέτρες άλλο πλαστήρι και πάνω και στο δεύτερο πλαστήρι κι άλλες πέτρες. Αφήνεται έτσι για τρεις μέρες και εν συνέχεια αλατοπιπερώνεται και στραγγίζεται στον ήλιο. Η λούζα είναι έτοιμη σε ένα- ενάμιση μήνα περίπου, όταν θα έχει απόλυτα στεγνώσει. Τα κομμάτια της τα κρεμάμε ύστερα στην αποθήκη όπου φυλάσσονται τα τρόφιμα ή στην κουζίνα. Τρώγεται σαν μεζές του κρασιού σκέτη ή με αυγά. Τοπικό έδεσμα είναι το ντόπιο τυρί. Το γάλα που χρησιμοποιείται ως βάση για το τυρί αυτό είναι κατά προτίμηση κατσικίσιο. Άλλοι χρησιμοποιούν μείγμα κατσικίσιου και προβατίσιου. Η διαδικασία αρχίζει περίπου το Μάρτη. Το γάλα πήζεται με πητιά από το κατσικάκι. Αφού το πηγμένο γάλα σταθεί, μαζεύεται, αλατίζεται και αποτίθεται σε τυροβόλι πλεγμένο με βούρλα. Εκεί το πηγμένο γάλα στραγγίζει ολονυχτίς. Την άλλη μέρα το πρωί τοποθετείται σε καλαμωτή κγια να στραγγίξει τελείως. Μετά το μήνα το τυρί τοποθετείται μέσα σε πήλινο κιούπι, αφού πρώτα αλειφθεί με λάδι, θρούμπι (μυρωδικό που μοιάζει με ρίγανη) και την ύλη του κρασιού (το κατακάθι). Τα υλικά αυτά δημιουργούν προστατευτική κρούστα γύρω από το τυρί, ώστε να μην έρχεται σε επαφή με το ατμοσφαιρικό αέρα. Στη συνέχεια το κιούπι σφραγίζεται και χώνεται σε λάκκο, όπου πρέπει να παραμείνει όλο το καλοκαίρι, μέχρι περίπου του Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου). Μέσα στα μεγάλα κιούπια, που είναι ειδικά για αυτή τη δουλειά, μπορεί να χωρέσουν και εκατό κεφάλια τυρί. Το τυρί αυτό είναι αλμυρό και χρησιμοποιείται είτε στα μακαρόνια είτε σκέτο για φάγωμα